χαλασοσπίτης

ο, Ν

αυτός που με τη συμπεριφορά και τις ενέργειές του χαλάει ένα σπιτικό, προκαλεί τη διάλυση μιας οικογένειας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χάλασ-α, αόρ. τού χαλώ + συνδετικό φωνήεν -ο- + -σπίτης (< σπίτι), πρβλ. ερημο-σπίτης].